Tijd voor een nieuw verhaaltje

Shalom,
Ik ben weer in Israelisch gebied, dus ik pas me aan. Alhoewel ik nu in Oost-Jeruzalem zit, wat Palestijns hoort te zijn. Maar zoals jullie mischien wel weten, is de muur om Jeruzalem heen gebouwd, waardoor de Israeliers heel Jeruzalem zichzelf hebben toegeeigend.
Afijn. Stage heb ik afgerond. De laatste paar dagen niet meer in het ziekenhuis geweest aangezien ik hier niet echt van toegevoegde waarde was. Het kinderkamp natuurlijk wel trouw bezocht. We hebben als afsluiting iftar (letterlijk vertaald ontbijd, maar wat de eerste maaltijd na een dag vasten inhoud) gehad met zn allen en daarna een final show gehad waarbij ook de ouders waren uitgenodigd. Erg leuk. ruim 3 weken lessen gegeven. De show bestond echter uit dingen die zijzelf de laatste 2 dagen bedacht hadden. Maakt niet uit, als het hen maar voldoening geeft :)
De dag daarna hebben we alle kinderen een schooltas gegeven met daarin etui, schrift, leesboekje, vlieger, jojo, lampje, kleurplaat en een drinkbeker. Hier waren ze erg blij mee! Ondanks dat er amper een Shukran = Bedankt af kon. De dag daarna nog in het kamp de muurschilderingen afgemaakt, de lokalen weer helemaal schoon gemaakt en andere werkjes voltooid. Deze mooie dag had ik besloten mee te vasten. Dus eet- en drinkloos, hard werkend een mooie maar hete dag doorkomen. tegen half 4 toch maar een grote slok water genomen. Mijn eerste en laatste overigens!
Uiteraard veels te snel en veels te veel gegeten daarna bij iftar.
Het laatste weekend waar ik nog over moet vertellen omvat een trip naar Betlehem en een dag niks doen. De dag niks doen was daadwerkelijk niks doen. Uitgeslapen, beetje gechilled, de oude stad in geweest en daarna waren we uitgenodigd voor iftar bij een Palestijns meisje. Erg lekker gegeten!
De dag Betlehem was indrukwekkender. Uiteraard in de kerk geweest waar ooit een stal stond en Jezus geboren is. Betlehem als uitzondering op de Westerlijke Jordaanoever is dan ook bijna 100% Christelijk. Een hele andere gewaarwording. Inene geen Eetverbod vanwege Ramadan en zowaar Alcohol te vinden in de restaurantjes en cafeetjes.
In de middag opweg naar een Bedoeienen dorp. Onderweg gestopt door een tank. Waar gaan jullie heen? Nou, naar een bedoeienen dorp, maar we weten niet waar het is en we proberen die man te bellen maar we hebben geen bereik. (Sterk verhaal uiteraard). Dus soldaat stuurt ons een bepaalde kant op dat het in die richting moest zijn. paar honderd meter verderop hebben we bereik en moeten we toch de andere kant op. Wij keren.. Juist, komen we de tank weer tegen.
Euhm, waar gaan jullie nu dan heen? Nou, we moeten toch daar en daar heen. De Bedoeien komt ons ophalen. (Uiteraard met een verhaal eromheen dat minstens 10 meer zinnen bevatte)
Hoe dan ook. We werden niet vertrouwd want binnen no time waren we omsingeld door 3 tanks. OEPS. (Palestijnen ondertussen peentjes aan het zweten. Wij opgetogen door het avontuur dat ons te wachten stond. Dus, blonde lokken en knipoogjes in de strijd. En de weg was weer open. Open voor 1 de bedoeien, 2 ons, 3 een tank. We werden zowaar gevolgd. Shit, niet erg aardig om een tank mee te nemen naar een dorpje waar ze in tenten wonen.
Vlak voor het betreden van het dorp ik met 2 andere blondies nog even de bus uit naar de soldaten toe. Verteld dat ze beter konden gaan. We het niet beleefd vonden als wij een uitnodiging krijgen van de bedoeienen we dan met een tank aan komen zetten. Bla bla bla bla. Na 5 minuten keerden ze toch om. 10 minuten later stonden ze weer, ons vanaf een afstand in de gaten te houden.
na enige tijd vertrokken ze. 2 minuten later verschenen ze aan de overkant van het dorpje waar een settlement staat en hielden ze ons fijn vanaf daar in de gaten. Geen zorgen, wij gingen al weg op naar het volgende dorp. Het bedoeienen dorp heeft overigens wel een verhaal. Te lang om nu te schrijven dus voor wie wil krijgt dat in detail in NL te horen :) Gelukvogels!
Het volgende dorp Tutwanee. Is een dorp dat ook naast een settlement ligt. aan de andere kant van dit setlement ligt nog een dorp. De kinderen van dit dorp gaan in Tutwanee naar school. Dit is een half uur lopen als ze langs het setlement gaan. Echter is dit gevaarlijk. De kinderen worden met stenen bekogeld, in elkaar geslagen of terwijl het is niet veilig. Sinds enige tijd worden ze daarom geescorteerd door het Israelische leger. Wanneer deze daar zin in hebben. Soms komen ze niet opdagen of ze komen te laat. Niet handig. andere optie: 2 uur omlopen. Niet handig. Sinds 2004 zitten er daarom continu 2-3 internationals om ze te begeleiden. Ook niet altijd veilig want 2 weken terug is ook 1 van hen in elkaar geslagen. De Palestijnse politie heeft in dit gebied geen authoriteit. Het leger doet er niks aan. Overigens geldt er voor de Palestijnen een andere wet dan voor de setlers waardoor er alsnog geen gerechtigheid kan geschieden.

Dat gezegd te hebben zit ik nu dus in Jeruzalem weer totaal iets anders te ervaren. Mooie winkels, grasperkjes, fonteinen en snelwegen die geen op- en afritten van en naar de Palestijnse dorpen hebben. Het is hier mooi en fijn. Dat geeft een naar gevoel want je zou Israel bijna gaan waarderen. Het conflict zakt zo in een paar uur diep weg. Aan de andere kant van de muur vorige week nog geen waterm, hier een fontein.

Ik zit hier nu bijna 4 weken en heb een hoop geleerd. Een volledig beeld van de situatie hier krijgen is echter een Illusie. Ik ga nu 1,5 week Israel tegemoet en wie weet krijgt mijn beeld een andere wendig. Compleet zal het helaas nooit worden. Het is een potje nat hier.

Overigens voor mij al 00.00 - 11 augustus geweest. Voor jullie kom het nog. Daarom een herinnering voor allen dat mijn Lieve zuske dus bijna 18 is. Van mij een Felicitatie en een dikke knuffel.

Yom Tov
Ma'asalaama