the Red centre and the Great ocean road
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
05 Augustus 2012 | Australië, Torquay
Op moment van schrijven bevinden we ons in de bus op weg van Coober Pedy naar Adelaide. We zijn onze reis begonnen in Alice Springs en nu een week later hebben we het meeste geld uitgegeven wat we gemiddeld over de hele reis zullen uitgeven. Als het zo door zou gaan zijn we over een aantal weken thuis. Alice Springs in ‘the Red Centre’ is namelijk duur om er te komen, duur om er je kont te keren en duur om er weer vandaan te komen.
We zijn donderdagochtend 26/7 (ter ere van papa zijn 50e verjaardag natuurlijk) van Sydney naar Alice Springs gevlogen. Dit is de basis plek in het midden van de o zo grote woestijn voor tripjes richting Uluru, ofwel Ayers Rock. We waren nog niet zeker hoe we deze trip gingen aanpakken. De vele tours die hier namelijk georganiseerd worden zijn behoorlijk aan de prijs. Wie weet konden we zelf wel een 4WD huren en het rondje zelf rijden. De ontbrekende ervaring met 4WD’s en de vele waarschuwingen over vast komen te zitten wanneer er ook maar een drupje regen zou vallen heeft ons toch maar doen besluiten een tour te boeken. We vonden een special gebonden aan een hostel waardoor we toch nog wat dollars konden besparen.
Nu terug kijkend hebben we er absoluut geen spijt van dat we hierheen gegaan zijn. Het is zo’n ander stuk Australie. Één grote woestijn, rood, droog en af en toe reist er een flinke rots uit de grond. Super mooi! Het land behoort toe aan de Aboriginals, zij leven in verschillende stammen hedendaags nog steeds van het land. Of zoals een man op de vlucht tegen mij zei: ‘Wanneer je over ellenlange stukken rood zand rijdt, bedenk dan: dat is de Aboriginal supermarkt. Ondanks dat jij het niet ziet, is het er wel degelijk.’ Ellenlange stukken zijn het, een supermarkt heb ik inderdaad niet gezien.
De tour duurde drie dagen. We werden ’s ochtends om 6 uur bij het hostel opgepikt en gingen met zo’n 15 mensen in een busje onderweg naar Kings Canyon. Dit is zo’n 450 km bij Alice Springs vandaan. Een enkeltje Parijs dus. Een prachtige wandeling gemaakt over en door rood steen gebergte met geweldige uitzichten. Na een half uur was de batterij van mijn camera leeg. Oeps. Maak ik eindelijk zelf foto’s, was hij niet goed opgeladen.
Na Kings Canyon onze eerste slaapplaats opgezocht. Midden in de woestijn met 1 klein metalen platen hokkie in de buurt waar een wc-pot stond. Niet door te spoelen, maar een gat onder de grond. In de bosjes plassen is heus zo gek nog niet. Na ons aan een vuurtje gewarmd te hebben en ons bordje leeg gegeten te hebben, konden we de ijskoude (-2 graden) nacht trotseren in onze swag. Een swag is een soort hoes waar je in ligt. Matje en slaapzak erin, schoenen onder een flap aan het hoofdeinde wat fungeert als kussen en je valt met zicht op de sprankelende sterrenhemel in slaap. Mocht je wakker worden van een sabbelende dingo aan je snoet, gooi je gewoonweg de flap over je gezicht. Heerlijk geslapen en pas om 5 uur ’s ochtends kreeg ik het koud. Een kwartier later werden we weer gewekt.
De tweede dag stond Kata Tjuta op de planning en de zonsondergang bij Uluru. De tweede nacht weer in een swag, deze keer op een camping met zelfs de aanwezigheid van warme douchjes. Vies is vies en schoon wordt weer vies, dus hier geen gebruik van gemaakt. De volgende morgen weer vroeg op voor de zonsopgang bij Uluru. Prachtig, prachtig, koud. Hierna ben ik met een paar anderen Uluru opgeklommen, wat weliswaar respectloos was tegenover de Aboriginals aangezien de rots voor hen een hele speciale plek is, maar ik kon het niet laten en ik moet zeggen, het uitzicht was overtreffend. Annique heeft daarentegen de wandeling om de rost heen gedaan en staat daarmee nog in goed vaarwater met het inheemse volk.
We hoopten vanaf Alice Springs een relocation te kunnen krijgen naar Adelaide wat de goedkoopste optie zou zijn om daar te komen. Dit is helaas niet gelukt. Na dinsdagochtend een minuut voordat we anders geen tickets meer voor de bus konden krijgen nog een laatste maal de webpagina te hebben vernieuwd en er niks verscheen hebben we toen toch maar besloten de bus te nemen. In Alice Springs was verder weinig te doen dus langer daar blijven had ook geen zin. De busreis duurt in totaal zo’n 20 uur en we hebben een stop gemaakt in Coober Peddy. Een opaal-mijn-dorpje dat zich voornamelijk onder de grond bevindt. Zo ook het hostel waar we geslapen hebben. In de zomer kan het hier zo’n 50 graden worden dus om alles een beetje koel te houden zijn alle huizen, kerken, barretjes en dergelijke dus onder de grond gebouwd. Grappig om een uurtje rond te lopen, een hele dag hier verblijven was net even te veel.
Nu dus weer in de bus naar Adelaide. Hier blijven we een dag en hopen dan ofwel een relocation te krijgen naar Melbourne om de kosten weer wat in balans te brengen, mocht dat niet lukken huren we zelf een campertje om ons daarheen te rijden. Één ding scheelt; deze nacht slapen we gratis in de bus.
Next: Great Ocean Road tussen Adelaide en Melbourne.
Tegen de tijd dat we inmiddels bij een MacDonald’s zitten voor internet zijn we een paar dagen verder. We zijn de great ocean road alweer voorbij. We hebben inderdaad een relocation te pakken gekregen. Een grote motorhome voor 6 personen. Hoffelijk kamperen dus zo met z’n twee. De great ocean road is prachtig. Je rijdt een aardig stuk langs de kust. Over een paar uur zijn we in Melbourne. Hier blijven we tot en met zaterdag voordat we verder op pad gaan.
Liefs Jolanda en een kus van Annique.
We zijn donderdagochtend 26/7 (ter ere van papa zijn 50e verjaardag natuurlijk) van Sydney naar Alice Springs gevlogen. Dit is de basis plek in het midden van de o zo grote woestijn voor tripjes richting Uluru, ofwel Ayers Rock. We waren nog niet zeker hoe we deze trip gingen aanpakken. De vele tours die hier namelijk georganiseerd worden zijn behoorlijk aan de prijs. Wie weet konden we zelf wel een 4WD huren en het rondje zelf rijden. De ontbrekende ervaring met 4WD’s en de vele waarschuwingen over vast komen te zitten wanneer er ook maar een drupje regen zou vallen heeft ons toch maar doen besluiten een tour te boeken. We vonden een special gebonden aan een hostel waardoor we toch nog wat dollars konden besparen.
Nu terug kijkend hebben we er absoluut geen spijt van dat we hierheen gegaan zijn. Het is zo’n ander stuk Australie. Één grote woestijn, rood, droog en af en toe reist er een flinke rots uit de grond. Super mooi! Het land behoort toe aan de Aboriginals, zij leven in verschillende stammen hedendaags nog steeds van het land. Of zoals een man op de vlucht tegen mij zei: ‘Wanneer je over ellenlange stukken rood zand rijdt, bedenk dan: dat is de Aboriginal supermarkt. Ondanks dat jij het niet ziet, is het er wel degelijk.’ Ellenlange stukken zijn het, een supermarkt heb ik inderdaad niet gezien.
De tour duurde drie dagen. We werden ’s ochtends om 6 uur bij het hostel opgepikt en gingen met zo’n 15 mensen in een busje onderweg naar Kings Canyon. Dit is zo’n 450 km bij Alice Springs vandaan. Een enkeltje Parijs dus. Een prachtige wandeling gemaakt over en door rood steen gebergte met geweldige uitzichten. Na een half uur was de batterij van mijn camera leeg. Oeps. Maak ik eindelijk zelf foto’s, was hij niet goed opgeladen.
Na Kings Canyon onze eerste slaapplaats opgezocht. Midden in de woestijn met 1 klein metalen platen hokkie in de buurt waar een wc-pot stond. Niet door te spoelen, maar een gat onder de grond. In de bosjes plassen is heus zo gek nog niet. Na ons aan een vuurtje gewarmd te hebben en ons bordje leeg gegeten te hebben, konden we de ijskoude (-2 graden) nacht trotseren in onze swag. Een swag is een soort hoes waar je in ligt. Matje en slaapzak erin, schoenen onder een flap aan het hoofdeinde wat fungeert als kussen en je valt met zicht op de sprankelende sterrenhemel in slaap. Mocht je wakker worden van een sabbelende dingo aan je snoet, gooi je gewoonweg de flap over je gezicht. Heerlijk geslapen en pas om 5 uur ’s ochtends kreeg ik het koud. Een kwartier later werden we weer gewekt.
De tweede dag stond Kata Tjuta op de planning en de zonsondergang bij Uluru. De tweede nacht weer in een swag, deze keer op een camping met zelfs de aanwezigheid van warme douchjes. Vies is vies en schoon wordt weer vies, dus hier geen gebruik van gemaakt. De volgende morgen weer vroeg op voor de zonsopgang bij Uluru. Prachtig, prachtig, koud. Hierna ben ik met een paar anderen Uluru opgeklommen, wat weliswaar respectloos was tegenover de Aboriginals aangezien de rots voor hen een hele speciale plek is, maar ik kon het niet laten en ik moet zeggen, het uitzicht was overtreffend. Annique heeft daarentegen de wandeling om de rost heen gedaan en staat daarmee nog in goed vaarwater met het inheemse volk.
We hoopten vanaf Alice Springs een relocation te kunnen krijgen naar Adelaide wat de goedkoopste optie zou zijn om daar te komen. Dit is helaas niet gelukt. Na dinsdagochtend een minuut voordat we anders geen tickets meer voor de bus konden krijgen nog een laatste maal de webpagina te hebben vernieuwd en er niks verscheen hebben we toen toch maar besloten de bus te nemen. In Alice Springs was verder weinig te doen dus langer daar blijven had ook geen zin. De busreis duurt in totaal zo’n 20 uur en we hebben een stop gemaakt in Coober Peddy. Een opaal-mijn-dorpje dat zich voornamelijk onder de grond bevindt. Zo ook het hostel waar we geslapen hebben. In de zomer kan het hier zo’n 50 graden worden dus om alles een beetje koel te houden zijn alle huizen, kerken, barretjes en dergelijke dus onder de grond gebouwd. Grappig om een uurtje rond te lopen, een hele dag hier verblijven was net even te veel.
Nu dus weer in de bus naar Adelaide. Hier blijven we een dag en hopen dan ofwel een relocation te krijgen naar Melbourne om de kosten weer wat in balans te brengen, mocht dat niet lukken huren we zelf een campertje om ons daarheen te rijden. Één ding scheelt; deze nacht slapen we gratis in de bus.
Next: Great Ocean Road tussen Adelaide en Melbourne.
Tegen de tijd dat we inmiddels bij een MacDonald’s zitten voor internet zijn we een paar dagen verder. We zijn de great ocean road alweer voorbij. We hebben inderdaad een relocation te pakken gekregen. Een grote motorhome voor 6 personen. Hoffelijk kamperen dus zo met z’n twee. De great ocean road is prachtig. Je rijdt een aardig stuk langs de kust. Over een paar uur zijn we in Melbourne. Hier blijven we tot en met zaterdag voordat we verder op pad gaan.
Liefs Jolanda en een kus van Annique.
-
05 Augustus 2012 - 10:26
Marit:
In één woord: GEWELDIG. Leuk verhaal! Geniet ze dames :) -
05 Augustus 2012 - 12:06
Neke Heikens:
Hallo meiden,
Wat een geweldige belevenissen.Alleen die koude nachten met sabbelende dingos lijkt me een minpuntje.
Voor de rest zou ik zo mee willen in de camper die is toch groot genoeg. Hoe hebben jullie dit weer voor elkaar gekregen. Erg slim. Geniet van alles wat je meemaakt en tegenkomt.
Liefs O jan en T ien -
05 Augustus 2012 - 13:12
Tante Marga:
Lieve meiden,
Heb enorm veel bewondering voor jullie!
Ook ik verkies liever een hotelletje.nl, dan een hangmat.
En poepen boven een gat gaat boven mijn voorstellingsvermogen:)
Geniet maar lekker en blijf voorzichtig.
Dikke kus t Mar en Dre -
05 Augustus 2012 - 20:30
Mama Papa:
Oh Jo van wie heb je toch al dat klimgedrag en al die uitdagingen? zeker niet van je vader;) maar ook niet van mij...
Neem een voorbeeld aan Anneke en loop er voortaan gewoon om heen graag!
Die sprankelende sterren aan de hemel lijken mij super, maar die swag? nee laat maar;)
Doe voorzichtig! Fijn je gesproken te hebben via Skype vandaag, we zijn benieuwd naar de volgende belevenissen..
Kus ons. Ook 1 voor An. -
07 Augustus 2012 - 20:20
Opa En Oma Van Limpt:
Lieve Jo en An.
Wat een belevenissen,lijkt ons gewelidig maar zouden dat allemaal niet durven.Maar wel een vakantie om nooit te vergeten.Nemen jullie niet te veel risico,s,want we willen je wel weer terug in Amsterdam graag.Pas ook op je poen,want je moet het er wel mee doen,op is op.Of groeit het daar aan een boom?
L:iefs opa en oma -
09 Augustus 2012 - 09:07
Judith Van Gurp:
Hee Jo, leuk om weer even een verhaaltje te lezen van je! Klinkt nog steeds heerlijk allemaal. Mooi!
Geniet, succes met al je spannende avonturen en blijf voorzichtig doen! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
